ผู้สร้างApp Khee คือคุณ ‘เศรษฐสิทธิ์ เศรษฐการุณย์’ สร้างแอปขึ้นมาจากเรื่องจริง 
โดยเผยประสบการณ์ของการปวดท้องหนัก และต้องการหาห้องน้ำที่ใกล้ที่สุด จึงทำการคิดและพัฒนา แอปKhee ขึ้นมา
เพื่อปักหมุดห้องน้ำที่ใกล้ตัวที่สุดในเวลาฉุกเฉินจากตำแหน่งที่ตนเองอยู่
ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดแอป Google Maps แล้วค้นหา “ห้องน้ำ” แต่ผลการค้นหาที่ใกล้ที่สุดก็อยู่ห่างออกไปเกือบกิโล วินาทีนั้น ผมสิ้นหวัง และคิดว่าเขาจะขี้แตกเมื่อไหร่ก็คงขึ้นอยู่กับเวลา ผมตัดสินใจไม่บอกผลการค้นหาของ Google Maps ให้เขาฟัง ผมเก็บมือถือลงกระเป๋ากางเกงเงียบๆ พร้อมๆ กับที่เขาจะเอ่ยพึมพัมออกมาว่า “ถ้ามีแอปหาห้องน้ำก็คงดี”
“ก็เข้าท่า” ผมตอบกลับ
เราจะตัดสินใจเดิมพันเวลาที่เหลืออยู่ด้วยการเดินเข้าไปในอาคารคณะพาณิชยศาสตร์และการบัญชีด้วยความเชื่อที่ว่า “ตึกตั้งใหญ่ มันต้องมีห้องน้ำสักที่แหละวะ” ทันทีที่เดินเข้าไป เราก็เห็นป้ายนำทางที่ชี้ไปทางซ้ายมือ เขียนว่า “Toilet” เราเดินตามไปด้วยศรัทธาอันแรงกล้า และในที่สุด เพื่อนผมก็ได้ขี้
หลังจากวันนั้น ความคิดเรื่องแอปหาห้องน้ำก็หายไปจากหัวของผม จนกระทั่งวันที่ผมไปกินก๋วยเตี๋ยวเพื่อนคนนี้อีกครั้ง
วันนั้นเป็นวันที่ 5 มีนาคม เราตั้งใจจะไปกินก๋วยเตี๋ยวต้มยำตำลึงนายเอก สาขาวงเวียนบางเขน เราขึ้นบีทีเอสจากสถานีมหาวิทยาลัยเกษตรศาสตร์ ผ่านกรมป่าไม้ บางบัว และคราวนี้เป็นผมเองที่เริ่มปวดขี้ที่สถานีกรมทหารราบที่ 11
ทันทีที่เราลงที่สถานีวัดพระศรีมหาธาตุ เป็นผมที่บอกกับเขาว่า “เราต้องหาห้องน้ำ” ผมหยิบมือถือขึ้นมา เปิดแอป Google Maps ค้นหา “ห้องน้ำ” แล้วก็เป็นอีกครั้งที่แอปนี้ไม่สามารถกอบกู้สถานการณ์ของผมได้ ด้วยการแสดงผลการค้นหาเป็นห้องน้ำโลตัสหลักสี่ที่อยู่ห่างออกไปหกร้อยเมตร วินาทีนั้น ผมยืนบนสถานีวัดพระศรีมหาธาตุสูงลิ่วที่ตั้งอยู่กลางวงเวียนบางเขนท่ามกลางอากาศร้อนอบอ้าวจนเหงื่อเป็นเม็ด มองลงมาไม่เห็นอะไรนอกจากถนน รถยนต์ และอาคารมากมายที่ไม่รู้จัก มันคือความสิ้นหวัง วินาที่นี้เองที่ความคิดเรื่องแอปหาห้องน้ำกลับเข้ามาในหัวผมอีกครั้ง
นี่เป็นอีกครั้งที่ผมตัดสินใจวัดดวงกับการยึดมั่นในเป้าหมายเดิม “ก๋วยเตี๋ยวต้มยำตำลึงนายเอก” ผมค้นหาในแอป Google Maps แล้วเดินตามเส้นทางที่แอปแสดงจนมาถึงร้านด้วยความเชื่อที่ว่า “ร้านตั้งใหญ่ มันต้องมีห้องน้ำแหละวะ”
เป็นไม่กี่ครั้งที่ผมมองหาป้ายห้องน้ำก่อนเมนูอาหารหลังจากที่เดินเข้ามาในร้านอาหาร แต่จนแล้วจนรอด ก็ยังหาไม่เจอ จนกระทั่งนั่งอ่านเมนู สั่งอาหาร และพนักงานเดินไปส่งออเดอร์ ผมก็ยังหาไม่เจอ
ในที่สุด ผมยอมทิ้งศักดิ์ศรีอันไร้ค่าแล้วเดินไปถามพนักงานคนนึงว่า “มีห้องน้ำไหมครับ” และนั่นก็เป็นอีกหนึ่งครั้งที่ผมได้รับคำชี้นำให้เดินไปตามเส้นทางแห่งการหลุดพ้น ผ่านเข้าไปยังพื้นที่หลังร้าน สู่ห้องน้ำที่ผนังฉาบด้วยปูนเปลือย ที่มีทั้งสายชำระและขันน้ำในห้องเดียวกัน มันเป็นห้องน้ำที่ไม่ถึงกับน่าขี้ แต่ก็เป็นห้องน้ำที่ดี
ผมกลับบ้านมาใช้เวลาที่เหลืออยู่ของปิดเทอมในการเรียนรู้ภาษาใหม่เพื่อเขียนแอปตัวนี้ให้ใช้งานได้ทั้งบน Android และ iOS ด้วยภาพอุดมคติที่ว่า ถ้ามีคนคนนึงบอกผมว่าห้องน้ำที่ใกล้ที่สุดอยู่ที่ไหนโดยที่ผมไม่ต้องเอ่ยปากถาม ไม่สำคัญว่าเขาเป็นใคร เขาคือฮีโร่
นี่คือแอป “ขี้” แอปที่ให้ผู้ใช้สามารถสร้างบัญชีเข้ามาปักหมุดห้องน้ำแก่ผู้ใช้คนอื่นๆ หรือหาห้องน้ำจากหมุดที่ผู้ใช้คนอื่นๆ เคยปักเอาไว้ เหนือสิ่งอื่นใด ผู้ใช้สามารถตั้ง Username และ Biography ได้อย่างอิสระ โดยที่อีเมลลงทะเบียนของผู้ใช้จะถูกเก็บเป็นความลับ เพื่อให้ผู้ใช้ทุกคนสามารถเป็นฮีโร่ภายใต้หน้ากากและผ้าคลุมได้อย่างสง่างาม
